برگزاری کارگاه آموزشی با موضوع "رمز موفقیت یاوران علمی در محیط کار"

۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ | ۱۲:۳۰ کد : ۸۵۹ اخبـــار دانشگاه
تعداد بازدید:۶۰۱
به گزارش روابط عمومی، کارگاه آموزشی با موضوع رمز موفقیت یاوران علمی در محیط کار با سخنرانی دکتر غلامرضا ضابط پور و با حضور دکتر حسن امینی راد مشاور ریاست دانشگاه و کارمندان در سالن اجتماعات حوزه ریاست دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل برگزار شد.
برگزاری کارگاه آموزشی با موضوع "رمز موفقیت یاوران علمی در محیط کار"

دکتر ضابط پور معاون فرهنگی اجتماعی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل با عرض خیرمقدم به حضار گفت: موتور محرکه هر سازمان، نیروی انسانی آن سازمان است. اگر سازمانی بخواهد از توانمندی منابع انسانی خود نهایت بهره را ببرد، باید نیروهای شاداب، سرزنده و با انگیزه داشته باشد.

دکتر ضابط پور ضمن اشاره به سه رکن اساسی دانشگاه؛ دانشجویان، اساتید و کارمندان که همگی نقش تاثیرگذار و بسزایی در دسترسی به اهداف و ماموریت های دانشگاه دارند، به پاره ای از شاخصه های سرزندگی اشاره کرد که عبارت اند از: انسان تسلیم روزمره گی ها نشود، دانش خود را بروز کند و مهارت های جدید را بیاموزد، نگرش دائمی به سمت وضع مطلوب داشته باشد؛ فرهنگ مطلوب را بشناسد، رفتار کریمانه با ارباب رجوع داشته باشد، به فرهنگ کار در بعد اسلام اهمیت قائل باشد و در کنار این شاخصه ها به پاره ای از باورهای غلط و اشتباه مانند اینکه اسلام باعث عقب ماندگی مسلمانان شده است، خسته شدن در کار عارضه ای منفی است، احترام کردن برابر است با چاپلوسی و اطاعت مساوی است با ذلت و ... اشاره کرد.

معاون فرهنگی اجتماعی دانشگاه در ادامه به شاخصه های فرهنگی که موجبات پیشرفت را فراهم می کند اشاره کرد که عبارت اند از:  احترام به قانون، ترجیح منافع عمومی بر منافع شخصی، سخت کوشی، صبوری و شکیبایی و حسن خلق، گشاده رویی و مهربانی.

دکتر ضابط پور این کارگاه آموزشی را با بیان تجربه ی کابریل کارسیا مارکز در مورد فرهنگ کار پایان داد که گفت: در 20 سالگی یاد گرفتم که کار خلاف فایده‌ای ندارد، حتی اگر با مهارت انجام شود.

در 35 سالگی متوجه شدم که آینده چیزی نیست که انسان به ارث ببرد؛ بلکه چیزی است که خود می‌سازد.

در 40 سالگی آموختم که رمز خوشبخت زیستن، در آن نیست که کاری را که دوست داریم انجام دهیم؛ بلکه در این است که کاری را که انجام می‌دهیم دوست داشته باشیم.

در 45 سالگی یاد گرفتم که 10 درصد از زندگی چیزهایی است که برای انسان اتفاق می‌افتد و 90 درصد آن است که چگونه نسبت به آن واکنش نشان می‌دهند.

در 70 سالگی یاد گرفتم که زندگی مساله در اختیار داشتن کارت‌های خوب نیست؛ بلکه خوب بازی کردن با کارت‌های بد است.

در 75 سالگی دانستم که انسان تا وقتی فکر می‌کند نارس است، به رشد وکمال خود ادامه می‌دهد و به محض آنکه گمان کرد رسیده شده است، دچار آفت می‌شود.