اجرای پروژه طراحی یک مدل GIS مبنا برای برنامه ریزی مکانی جهت اسکان موقت در بحران زلزله توسط استاد دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل

دکترابراهیمیان گفت: برنامه‌ریزی اسکان موقت زلزله با هدف کاهش آسیب‌های ثانویه زمین‌لرزه همواره یکی از دغدغه های اصلی برنامه‌ریزان و مدیران شهری بوده است. در گذشته برنامه‌ریزی اسکان موقت صرفا با توجه به اصولی مانند خالی بودن زمین یا بدون مالک بودن آن صورت می‌گرفته، اما امروزه این کار با استفاده از فناوری‌های نوین مانند GIS و با در نظر گرفتن معیارهای متعدد مکانی و توصیفی انجام می‌شود. با توجه به اینکه تاب آوری شهری از مهمترین شاخه‌های مدیریت بحران شهری می‌باشد، لذا ارزیابی خطرپذیری و برنامه‌ریزی برای کاهش آن ازجمله مکانیابی اسکان موقت (به عنوان یکی از اصول تاب آوری شهری) بسیار ضروری است.

عضو هیات علمی دانشکده مهندسی عمران اظهار داشت: در این تحقیق با استفاده از نظرات کارشناسان خبره با تخصص مهندسی سازه، زلزله، شهرسازی، مدیریت بحران، پدافندغیرعامل، ترافیک و حمل و نقل معیارهای موثر در مکانیابی مراکز اسکان موقت استخراج و وزن دهی شد. سپس با استفاده از توابع تحلیلی GIS، نقشه‌های معیار تولید و با ترکیب آن‌ها، بهترین مناطق برای اسکان موقت (پس از زلزله احتمالی) در شهر بابل مشخص شد. با تحلیل نتایج مشخص شد که تنها 7 درصد از محدوده شهر بابل برای اسکان موقت مناسب است. این مناطق با توجه به سایر استانداردهای اسکان موقت مورد بررسی قرار گرفته شد که در نهایت شش محل و در مجموع 107 هکتار (کمتر از 4 درصد) برای اسکان موقت مناسب تشخیص داده شد. اگرچه این 107 هکتار در حال حاضر پاسخگوی نیاز شهر بابل با توجه به جمعیت کنونی آن است؛ اما اگر نرخ رشد جمعیت شهر بابل و از طرفی افزایش ساخت و ساز و در نتیجه آن کاهش فضای مناسب برای اسکان موقت در نظر گرفته شود، قطعا در آینده‌ای نزدیک شهر بابل با کمبود فضای مناسب جهت اختصاص به اسکان موقت زلزله‌زدگان مواجه خواهد بود.

شایان ذکر است علاوه بر اجرای علمی این طرح، مقاله‌ای با رتبه علمی پژوهشی در مجله اطلاعات جغرافیائی سپهر نیز به چاپ رسید.