الگوها و روش های طراحی و تأمین مسکن موقت پس از سوانح با تکیه بر بررسی تجربیات جهانی

دکتر خورشیدیان گفت: تأمین سرپناه و مسکن پس از سانحه به دلیل تقاضای گسترده آسیب دیدگان، یکی از مهمترین بخش های برنامه های بازتوانی می باشد. سرپناهی که بتواند به نیازها و انتظارات بهره برداران پاسخ دهد، عاملی کلیدی در موفقیت برنامه بازسازی محسوب می شود. اما تجربیات پیشین نشان می دهد که دستیابی به اهداف مذکور کار ساده ای نبوده و با چالش های فراوانی روبرو است. تجارب موجود نشان می دهد در بسیاری از موارد، وجود فشارهای سیاسی-اجتماعی و معضلات اقتصادی و روانی پس از سانحه، مجریان برنامه های بازسازی را به انجام پروژه های سریع، ضربتی و کوتاه مدت و عمدتاً بدون مطالعه کافی وادار می نماید. به بیان دیگر درحالی که افکار عمومی خواستار اسکان آماده و سریع می باشد، افراد اندکی ضرورت مطالعه عمیق و تحقیق درباره اشکال ایده آل سرپناه پس از سانحه را مورد توجه قرار می دهند. از این رو، طراحی و تأمین سرپناه پس از سانحه، غالباً به دلیل عدم انطباق با شرایط اقتصادی و نوع معیشت، سنت و فرهنگ جامعه آسیب دیده و نیز ناسازگاری با ویژگی های جغرافیایی و اقلیمی منطقه، نه تنها پاسخگوی نیازهای اساسی بی خانمانان نیست، بلکه مشکلات دراز مدتی را برای خانوار آسیب دیده به وجود می آورد.

بررسی سناریوهای زمین لرزه، مراحل اسکان پس از سانحه؛ سرپناه از کارهای اولیه است؛ هدف از تأمین سرپناه ایجاد مکانی برای اقامت بی خانمانان یا برای زندگی آنان است ، پس از گذشت مرحله اضطراری در روزهای اولیه پس از سانحه، از سرپناه موقت استفاده می شود که نسبت به سرپناه اضطراری برای مدت طولانی تری مورد استفاده قرار می گیرد و در نتیجه به برنامه ریزی بیشتری نیاز دارد. این نوع سرپناه علاوه بر محافظت از آسیب دیدگان، به نیازهای دیگری چون حفظ محرمیت آنان توجه بیشتری دارد و انجام فعالیت های ساده روزمره و حفظ دارایی های شخصی را ممکن می سازد.
برای دسترسی به متن کامل سخنرانی دانلود کنید