آسمان در تحسین استاد

معلمی شغل انبیاست(پیامبراکرم ص)

و اما دانشجویان داغدارمرحوم دکتر سید فرید حسینی زاده که در طول این هفت روز فراق نتوانستند عروجش را باورکنند به سوگ نشسته اند.

'نوید قصابکلایی ' دانشجو ی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل در فراق استادش نگاشته است که قسمت هایی از آن را انعکاس می دهیم: روز 19 دی 1389 از تلخ ترین روزهای زندگی ام بود. یک استاد ، یک دوست را از دست دادم.

آن روزی که ستاره ای برای چشم هایت سوسوزد ، آن روز که کنار تمام خاطرات کودکیت

سراغ راه آسمان را گرفتی راه دانشگاه را کجا پیدا کردی؟
کجا بود اولین بار اسمت در خاطرم پیچید؟ کدامین برخوردم مرا به تحسین تو واداشت؟
در دفتر خاطرات چه کسی اولین بار نوشتی : تا شقایق هست زندگی باید کرد...
کدامین دلیل برای تو آنقدر بزرگ بود که سفر را انتخاب کردی.توحیدی؟!
درک نمودی آنچه را که برای ما به چشم نیامد.افسوس....
می نویسم .... می نویسم . می خوانم به یاد خاطرات دوستانه ات در دوازدهمین کنفرانس دینامیک شاره ها ... به یاد این جمله ات که می گفتی 'به گونه ای زندگی کن کسی از دستت دلخور نباشد'.

تدریس می کردی...فکر و اندیشه و ذهن خلاق دانشجو را به کار می انداختی؟اصلا برایت مهم بود تو که از جنس رفتن بودی؟!
حالا...در کنار همه دوستان...قلک خاطراتمان را می شکنیم تا ببینیم باید به چه قیمتی تو را از خدا پس بگیریم.

حالا...تو را بی مهابا در ذهن هایمان تکرار می کنیم.و به چشمهایمان وعده می دهیم که تو را می بینند و به دیوار ها می سپاریم حتما سایه ات را از یاد نبرد.

حالا ...عکس و نوشته ات را می سپاریم به دست فرشته ای تا روز روزگاری که با تو دیدار کرد به تو تقدیم کند و بگوید : تمام دلتنگی هایمان برای تو ....
بگوید از وسعت جای خالیت که در کنارمان احساس شد ...
بگوید از حسرت یک سلام ... جواب شنیدن .... سر کلاس نشستن ....
به ماندگاری خاطره هایت ارج می نهیم.به هم صدایی با تو افتخار می کنیم.در ذهن هایمان تکرار می کنیم رفتن دلیل نبودن نیست.

تقدیم به روح بزرگ تو که حا لا فرزانه ترین استاد بهشت هستی.‬

92273