برگزاری پانزدهمین جلسه شورای هم اندیشی اساتید با حضور آیت ا... حائری شیرازی
به گزارش روابط عمومی، پانزدهمین جلسه شورای هم اندیشی اساتید دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل با حضور استاد اخلاق و عرفان آیت ا... حائری شیرازی در سالن مرحوم سید فرید حسینی‌زاده برگزار گردید.
در ابتدای این مراسم بعد از تلاوت قرآن مجید، حجت الاسلام و المسلمین حاج آقا حسینی مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل ضمن عرض خیر مقدم و تبریک سالروز امامت حضرت مهدی موعود (عج) سخن خود را با اشاره به روایتی از امام رضا (ع) آغاز نمود که خطاب به حضرت عبدالعظیم (ع) فرمود: به دوستداران من سلام مرا برسان و اولین نصیحت من به آنان این است که برای شیطان نسبت به خودشان هیچ راه نفوذی قرار ندهند، راستگو باشند، ادای امانت کنند، سکوت به جا داشته باشند و از گفتگو در امور بی فایده بپرهیزند که محبت ها را از بین می برد، صله ی رحم داشته باشند که باعث ایجاد انس و الفت در بینشان می شود.
مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل در پایان از همه حضار خواست تا تواصی به حق کنند و تاکید کرد تا مادامی که محور ما محور ولایت باشد، از مسیر اهل بیت فاصله نمی‌گیریم و همچنین از خداوند متعال خواست تا توفیق عاقبت به خیری وفرصت خدمتگذاری به دانشجویان را به همه عنایت فرماید.
در ادامه حضرت آیت الله محی الدین حائری شیرازی در جمع اعضای هیات علمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل به موضوع رابطه‌ی بین علم و دین پرداخت و فرمود: بعضی ها عنوان می کنند که این دو قلمرو جداگانه ای دارند؛ قلمرو علم را بود و نبود ها می دانند و قلمرو دین را باید ها و نباید ها؛ اما این نحو تفسیر تامل بر انگیز است چون بود و نبود ها علت و زیر بنای باید ها و نباید هاست.
ایشان فرمودند: استعمار یا همان تسلط انسان بر انسان در عهد مغولان نظامی بوده است و بعدا که بشر رشد علمی پیدا کرده و توانایی های بیشتر یافت جای خود را به استعمار تجاری داد چون استعمار نظامی عوارض منفی فوق العاده داشت و تحریک و دشمنی ایجاد می کرد، ولی از نوع تجاریش بی سرو صدا و ماندگاریش هم بیشتر بود و بعد ها دشمن به روش دیگری از استعمار دست یافت که هم ماندگاری بسیار طولانی داشت و هم بسیار تاثیر گذار تر بود و آن هم استعمار فرهنگی بود که طرح آن از ورود دانشگاه به کشورهای اسلامی پی ریزی شده است آن هم از نوع دانشگاه وابسته؛ دانشگاهی که در آن حافظه ها پر می شود اما اندوخته های علمی کارآیی برای زندگی ندارد و کم اثر است. دانشگاهی که ترجمه ها جای تولید علم و تالیف را می گیرد و در واقع دانش بومی را هدف گرفته است.
ایشان افزودند: دشمنان برای رسیدن به هدف شوم استعمار فرهنگی، روحانیت را عادت دادند تا به کلی گویی و موعظه و نصیحت بپردازند و به روایاتی بپردازند که کاربرد ارشادی دارد. یعنی یک روحانی باید اخلاق مردم را اداره کند و حکومت ها را لائیک کردند و دین را از سیاست جدا کردند. بنا بر این جدایی بین علم و دین ریشه استعماری دارد.
حضرت آیت الله محی الدین حائری شیرازی تاکید کردند که دین تا دانش نشود زمینه ورود به دانشگاه را پیدا نمی کند، علوم حوزوی باید به دانش دانشگاهی تبدیل شود به طوری که در دانشگاه قابل تدریس باشد.
در ابتدای این مراسم بعد از تلاوت قرآن مجید، حجت الاسلام و المسلمین حاج آقا حسینی مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل ضمن عرض خیر مقدم و تبریک سالروز امامت حضرت مهدی موعود (عج) سخن خود را با اشاره به روایتی از امام رضا (ع) آغاز نمود که خطاب به حضرت عبدالعظیم (ع) فرمود: به دوستداران من سلام مرا برسان و اولین نصیحت من به آنان این است که برای شیطان نسبت به خودشان هیچ راه نفوذی قرار ندهند، راستگو باشند، ادای امانت کنند، سکوت به جا داشته باشند و از گفتگو در امور بی فایده بپرهیزند که محبت ها را از بین می برد، صله ی رحم داشته باشند که باعث ایجاد انس و الفت در بینشان می شود.
مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل در پایان از همه حضار خواست تا تواصی به حق کنند و تاکید کرد تا مادامی که محور ما محور ولایت باشد، از مسیر اهل بیت فاصله نمی‌گیریم و همچنین از خداوند متعال خواست تا توفیق عاقبت به خیری وفرصت خدمتگذاری به دانشجویان را به همه عنایت فرماید.
در ادامه حضرت آیت الله محی الدین حائری شیرازی در جمع اعضای هیات علمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل به موضوع رابطه‌ی بین علم و دین پرداخت و فرمود: بعضی ها عنوان می کنند که این دو قلمرو جداگانه ای دارند؛ قلمرو علم را بود و نبود ها می دانند و قلمرو دین را باید ها و نباید ها؛ اما این نحو تفسیر تامل بر انگیز است چون بود و نبود ها علت و زیر بنای باید ها و نباید هاست.
ایشان فرمودند: استعمار یا همان تسلط انسان بر انسان در عهد مغولان نظامی بوده است و بعدا که بشر رشد علمی پیدا کرده و توانایی های بیشتر یافت جای خود را به استعمار تجاری داد چون استعمار نظامی عوارض منفی فوق العاده داشت و تحریک و دشمنی ایجاد می کرد، ولی از نوع تجاریش بی سرو صدا و ماندگاریش هم بیشتر بود و بعد ها دشمن به روش دیگری از استعمار دست یافت که هم ماندگاری بسیار طولانی داشت و هم بسیار تاثیر گذار تر بود و آن هم استعمار فرهنگی بود که طرح آن از ورود دانشگاه به کشورهای اسلامی پی ریزی شده است آن هم از نوع دانشگاه وابسته؛ دانشگاهی که در آن حافظه ها پر می شود اما اندوخته های علمی کارآیی برای زندگی ندارد و کم اثر است. دانشگاهی که ترجمه ها جای تولید علم و تالیف را می گیرد و در واقع دانش بومی را هدف گرفته است.
ایشان افزودند: دشمنان برای رسیدن به هدف شوم استعمار فرهنگی، روحانیت را عادت دادند تا به کلی گویی و موعظه و نصیحت بپردازند و به روایاتی بپردازند که کاربرد ارشادی دارد. یعنی یک روحانی باید اخلاق مردم را اداره کند و حکومت ها را لائیک کردند و دین را از سیاست جدا کردند. بنا بر این جدایی بین علم و دین ریشه استعماری دارد.
حضرت آیت الله محی الدین حائری شیرازی تاکید کردند که دین تا دانش نشود زمینه ورود به دانشگاه را پیدا نمی کند، علوم حوزوی باید به دانش دانشگاهی تبدیل شود به طوری که در دانشگاه قابل تدریس باشد.